..કોઈના ઈન્તજારમાં બેઠી છે તું..

એક ખૂણામાં શાંત બેઠી તું...

કોઈ વિચારોના સમુદ્રમાં મહાલતી તું...

ના જાણે કયા ગોથા ખાતી તું...

વિચારોમાં ખોવાતા-ખોવાતા સૌન્દર્યનું રસપાન કરાવતી તું...

પણ ચહેરા પર સાચા હાવભાવ ન લાવતી એવી ચાલાક તું...

બસ મુખ પર જાણે અશાન્તીભારી શાંતિ દેખાડતી તું...

સાથે સાથે કેશને રમાડતા ધ્યાન બીજી તરફ દોરતી તું...

કોઈ ધ્યાનમાં આવે કે નાં આવે પણ પોતાનામાં ખોવાયેલી કેવી સુંદર ઢીંગલી તું...

ના જાણે કયા રમત દેશમાં ઘુમતી રહેતી તું...

ક્યાંક પેલો મોબાઈલ વાગતો ને તંદ્રા માંથી જાગતી તું...

આશ સાથે જોતી પણ નિરાશા પામતી તું...

મને લાગે છે કોઈના ઈન્તજારમાં બેઠી છે તું...

આજુબાજુ આવતા અવાજની પરવા કર્યા વગર અશાંતિપૂર્ણ શાંતિ માણતી તું...

એજ તંદ્રા માં કોફી ની  ચૂસકી માણતી તું...

પણ એમાય ઇન્તજાર અને બેકરારી દેખાડતી તું...

મારા મન માં થાય છે કેવા શાંત હાવભાવ દેખાડતી અશાંત છે તું...

ત્યાજ અચાનક મને કેવા અજબ હાવભાવથી દેખતી તું...

તને ક્યારનો દેખી રહ્યો એમ મને પકડી પાડતી તું...

ત્યારે મને ભાન થાય  છે કે ક્યારનો હું જેને જોઈ રહ્યો છું એ છે તું... 

આંખો થી જ મને પૂછતી  કે કેમ મને જુએ છે તું...

થોડા ક્ષણો ની એ આંખો થી થતી વાતોને તોડતા મોબાઈલને જુએ છે તું...

ચહેરા પર થોડી નિરાશા અને થોડો ગુસ્સો દેખાડતી જતી રહે છે તું... 

ત્યારે મારી તંદ્રા તૂટે છે પણ મને તો હજુ પણ લાગે છે કે કોઈના ઈન્તજારમાં બેઠી છે તું.. 

..હું અને મારી કલમ..

ઘણા સમય થી કલમથી નાતો છૂટી ગયો છે એવું લાગે છે..  

કલમ મારાથી રુઠી હોય એમ લાગે છે..

કલમ કહે:'એવું તો નથી ને કે તારો મારા કલમ-મન સાથેનો નાતો તૂટી ગયો છે?'

હું કહું:વાત જાણે એમ છે કે સમય નથી મારી પાસે.. 

તો એ કહે:કે પછી સમય નથી મને મારા માટે ?

"આંખો માં ઘણા સપના લઇ ને ઉડી રહ્યો છે આ બેખબર.."

'શું એ દિશાની ખબર છે તને એ બેખબર?'

"તને જ તો ખબર છે કે આ સપના માં તું જ હમેશ બની છે મારી સાથી.."

'સપના મળી રહ્યા છે , ભૂલ્યો છે મને એથી?'

(મોઢું બગાડીને બેસી છે આ કલમ મારી 

જાણે રિસાયેલી માશુકા પ્યારી)

"તું જ તો જાણે છે કે હું તારા સિવાય કોઈને પસંદ નથી કરતો

તારાથી જ તો હું પોતાને પામું  છું"

'એટલે જ તું પોતાને પામીને મને ભૂલતો જાય છે , નહિ?'

(આમ ને આમ હું મારી પ્યારી માશુકા કલામને મનાવતો જાઉં છું અને એ રીસાતી જાય છે 

એને પણ ગમે છે રીસાવું અને મને પણ ગમે છે એને મનાવવું)

મનાવતા મનાવતા ક્યારે એ મારી સાથી બની જાય છે અને ક્યારે એ રીસાવવા મનાવવાની ઘટના એક કવિતા બની જાય છે!